Persoonlijke blog

De afgelopen weken hebben we hard gewerkt aan de materialisatie van het eind model. We hebben veel en goed samengewerkt waardoor werkzaamheden in elkaar overvloeiden. Hierdoor is het soms lastig te zeggen wat we individueel bij gedragen hebben. 

Ik heb vooral gewerkt aan het tuften van de losse stukken. Het tuften is makkelijk te leren en je wordt er al snel handiger en sneller in. 

Daarnaast heb ik me vooral bezig gehouden met de presentatie en het overzicht houden op het project. 

De PowerPoint hebben David, Niek en ik gemaakt. Samen met David en Sanne heb ik gepresenteerd.

Feedback voor mezelf op het presenteren; Opzich vond ik dat het wel goed ging. Ik heb vertelt wat ik wilde vertellen. Toch merkte ik dat ik redelijk buitenadem was. Voor een volgende keer kan ik meer mijn pauzes nemen in het spreken. Een Pointer is ook wel een mooie toevoeging om voor mezelf aan te schaffen. 

Al met al ben ik zeer te tevreden met het eindresultaat van dit project. We hebben met zn allen goed en hard gewerkt!

In de kerstvakantie hebben we tijd gehad om te spinnen. Want er moest veel gespind worden. Maar liefst 1,2 kg aan garen.

Daarnaast hebben ik mijn blogs bijgewerkt en alles spullen zijn besteld. Zo kunnen we na de vakantie weer fris van start!

Deze week hebben we als team gewerkt aan een verbindingstechniek. We hadden een conceptverbinding staan. Maar deze kan naar ons idee eleganter. We zijn de week begonnen met een padlet vol bestaande verbindingstechnieken. Hier hebben we de meest interessante uitgekozen. Zelf heb ik de 8-verbinding verder uitgewerkt. Zie de foto hieronder. Het mooie aan deze verbinding is, dat het opgaat in het ontwerp. Hierdoor wordt de verbinding geen toevoeging maar een onderdeel van de MosPit. Helaas hebben we vanwege de tijd toch moeten kiezen voor de linten verbinding. De 8 verbinding had meer tijd nodig om verder uit te werken dan dat we hadden. Het probleem met de 8 verbinding is dat de kussens uit elkaar schuiven. Hierdoor komt er een rare knoop in het midden. Ik heb de 8 kussens nog verder uitgewerkt door een tunnel in de ring te naaien en deze te verstevigen met een hoepel. Hierdoor werd het verbinden al een stuk makkelijker. Nog steeds liepen we tegen te veel uitdagingen tegen die we niet in de beperkte tijd op konden lossen. We gaan dus de verbinding met de linten verder uitwerken voor de presentaties.

Afgelopen week stonden de configuraties van de MosPit centraal. We hebben de groep verdeeld in tweeën en zijn gaan werken aan de configuraties en een kussen ideeën met een frame erin. Ik zat in het groepje waarmee we gingen werken aan de configuraties. Samen hebben we besloten dat het minimale aantal kussens 9 is. Op deze manier kunnen twee mensen op de installatie zitten. Omdat de MosPit bedoeld is om een goed gesprek uit te lokken, is een minimum van 1 persoon uitgesloten.

Per persoon extra hebben we vastgesteld dat er 5 kussens nodig zijn. Het middel model bestaat dan ook uit 15 kussens en het grootste model uit 21 kussens.

Aan de hand van een aantal regels, zijn we configuraties gaan tekenen. De regels:

1. Geen modules stapelen

2. Geen gaten tussen de modules

3. Niet meer dan 2/3 van de modules op de muur of de grond

​

De configuraties die hierboven zijn weergegeven zijn gekozen als advies configuraties voor de klanten.  Met zowel een hoekconfiguratie als voor een kamer zonder hoek.

Vorige week waren we geëindigd met modulair interieurstuk dat zich zowel op de wand als op de muur bevindt.

Met dit gegeven ben ik uit foam een module gaan maken op schaal 1 op 8. Ook de anderen van de groep hebben dit gedaan. Een ijsschotsachtige structuur waarop op verschillende manieren kan worden gezeten of gelegen.

Deze week kwam ook het thema conversationpit op tafel. Tegenwoordig zien we een trend op komen waarbij de tv niet meer het centrum van de woonkamer is. Mensen maken meer ruimte voor samen zijn. Een conversationpit sluit goed aan op deze trend. De modules hebben dus als functie het samen zijn en een gesprek voeren met elkaar. Met in het achterhoofd de natuurlijke look en de conversationpit hebben we gekozen om door te gaan met de ronde moshopen die modulair met elkaar verbonden worden. Door de vorm van ieder element gelijk te houden, wordt de productie vereenvoudigd.

Vorige week had ik me al georiënteerd op verbindingen. Deze week zijn David en Niek hiermee verdergegaan. De verbindingsstukken moeten opgaan in het ontwerp, moeten modulair zijn en mogen de vloer niet beschadigen. Daarom is er gekozen voor een knoop aan de onderkant van de kussen. De kussens worden onderling verbonden met linten waar knoopsgaten in zitten. Over deze ontwerpkeuze kunt u verder lezen op de blog van Niek en David.

Komende week moet de verbinding verder uitgewerkt worden. De linten moeten opgenomen worden in het ontwerp. Daarnaast biedt deze vorm van verbinding nog te veel mogelijkheden voor de gebruiker. Hierdoor zijn wij de regie over het ontwerp kwijt. De kans bestaat dat de gebruiker een compositie maakt van de elementen die niet de bedoelde uitstraling behaald. Een mooie richting om volgende week aan te werken.

Afgelopen week hebben we hard gewerkt om van ideeën naar tastbare concepten te komen. Ideeën komen samen tot een concept en hierdoor wordt de samenwerking en samen beslissingen maken steeds belangrijker.

Hiervoor hadden we nog twee lijnen lopen; het akoestisch interieurelement dat getuft zou worden van wollyester en het zitmeubel gemaakt van foam van matrassen. Met het oog op haalbaarheid was het noodzakelijk om een van deze lijnen te kiezen. We gaan verder met het akoestisch interieurelement. Deze keuze hebben samen met de opdrachtgever Goudgoed gemaakt. Daarnaast hebben een haalbaarheidstest losgelaten op beide conceptrichtingen. Hier kwam het akoestisch interieurelement het hoogste uit de test. Aan deze test waren criteria gesteld zoals de haalbaarheid van productie, materiaal, distributie en kosten voor het prototype.

Het spinnen van het garen is nog steeds arbeidsintensief, maar wel te doen met het hele team. Daarnaast hebben we over een week een afspraak bij het alfacollege om te testen om de dekbeddenvulling machinaal te gaan spinnen. Afwachten hoe dit gaat!

Om op gang te komen met ontwerp hiervan heb ik deelgenomen aan een creatieve sessie met de groep. Uit tijdschriften hebben we beelden geknipt die een natuurlijk gevoel weergeven. Door deze beelden te klusteren kwamen we erachter dat een onder andere ronde vormen en een groen kleurenpallet een natuurlijke look nabootsen. Als snel werden we als groep getrokken naar de rustgevende uitstraling van moshopen (zie afbeelding).

Verder hebben Ellis, Anita, Sanne en ik gekeken naar akoestisch elementen die al op de markt zijn. Ook hier hebben we collages van gemaakt.

Met deze inspiratie op zak zijn we gaan schetsen in twee idee-richtingen; ‘waden in de natuur’ en modulair.

Ik heb me beziggehouden met de richting; modulair. Al snel kwamen thema’s als vorm en verbinding bij mij omhoog. Achteraf gezien was dit wellicht een stap te ver in het proces. Groepsgenoten hadden deze schetsen namelijk heel anders aangepakt. In hun schetsen kwam heel duidelijk naar voren dat het concept in de richting van een vloerkleed gaat die zowel de vloer als de muur beslaat.

In combinatie met modulariteit komt hier een ‘vloerkleedtegel’ uit die zowel op de muur als op de grond te vinden is. Hierdoor wordt de gebruiker omgeven door een zachte natuurlijke look. Deze combinatie gaan we komende week verder uitwerken.

We zijn weer een paar weken verder. Helaas door afwezigheid door ziekte, is er wat tijd verloren gegaan. Toch een korte update

​

We zijn inmiddels halverwege het project. Daar hoort een tussentijdse presentatie bij voor mede-afstudeerders en de begeleide docenten. Hierin hebben we onze keuzes in het ontwerpproces uitgelegd en gevraagd naar feedback op de ideeën die er nu staan.

Voor het tuften betekende dit dat de keuzes beter vastgelegd moesten worden. Hier is verder meer over te lezen op de algemene blog.

Na de eindpresentatie heb ik een double diamond model opgesteld voor de komende periode. Daar staat in dat er moodboards en schetsen gemaakt worden. Voorbereidingen zijn getroffen voor deze sessies. Komende week worden deze sessie uitgevoerd.

Verder hebben we als groep veel tijd besteed aan het maken van de presentatie. Ook de aanschaf van materialen zoals Monk Cloth en Carpetgrippers voor het tuften zijn aangeschaft zodat we komende week meteen van start kunnen.

Inmiddels zijn er drie spinnenwielen op locatie aanwezig. Er kan dus volop productie van draad worden gedraaid. En dat moest ook, want via Josien Niebuur van de kunstacademie Minerva hebben we een tuftgun kunnen lenen. De eerste proeven met het maken van tapijten konden beginnen en met succes!

​

Via via kreeg ik te horen dat het minerva een tuftgun had. Al snel kreeg ik contact met Josien Niebuur. Nadat een korte uitleg van het project kwam Josien al snel met interessante ideeën en namen van ontwerpers voor inspiratie voor ons project. 

Ook mochten we een tuftgun lenen. Hiervoor was een korte introductie en veiligheidsworkshop vereist. Samen met David en Ellis heb ik deze cursus op maandag 6 november gevolgd. 

​

Het tuftgun ziet eruit zoals de naam doet denken; als een soort geweer (afbeelding 3). Aan de voorkant zit een dikke naald die door een gespannen doek gestoken wordt. De doek is een geweven zacht doek dat Monks Cloth genoemd wordt. Doordat het zo zacht is, schuiven de draden makkelijk opzij zonder te schuren wanneer de naald er met veel kracht in gestoken wordt. 

De doek wordt gespannen op een frame. Voor kleine stukken kan een tafelframe gebruikt worden. Deze heb ik gemaakt met de afmetingen van 60 cm bij 60 cm. Het frame is met lijmklemmen op de tafel bevestigt. 

Onder de naald zit een schaartje. Wanneer de gun op 'cut' is ingesteld, knipt deze de draad af. Als de gun op 'loop' is ingesteld, is de schaar uitgeschakeld. 

Om het tapijt af te werken, kan er latex gebruikt worden. Dit smeer je op de achterkant om de draden vast te houden. Een goedkopere variant is tapijtlijm. Hierdoor wordt de stof een stuk stugger. 

​

Voordat het tuften kon beginnen, moest ik voorbereidingen treffen. Er moest garen gesponnen worden. Voor het tuftgun is dun consistent draad noodzakelijk. Wanneer er een obstructie in de draad zit, wordt deze uit de naald getrokken en stopt het tuften.

Verder moest er een frame komen.

​

De eerste proeven zijn geweest. De conclusie; tuften met garen gesponnen van dekbedden-vulling kan!

Twee post terug schreef ik over het probleem dat de draden uitpluizen wanneer je ze open knipt. Dit was het geval bij het handgeknoopte tapijt. Met het tuften is dit op te lossen door de tuftgun op 'loop' te zetten. Hierdoor blijven de draden heel. Ook op de wanneer de draden gecut worden, lijken de draden niet te pluizen. Zie afbeelding 2 voor het verschil tussen 'cut' en 'loop'. 

Getuft met cut voelt veel zachter aan dan met loop. 

Het afwerken van de draden met lijm of latex is niet optimaal met het oog op duurzaamheid. Alternatieve manieren zullen we moeten onderzoeken komende tijd. 

Daarnaast kan er geëxperimenteerd worden met patronen en texturen. 

Op foto 4 is te zien dat we geëxperimenteerd hebben met een andere ondergrond dan Monks Cloth. Het werkt wel, maar er komen snel gaten in. 

Maar eerst moet er weer gesponnen worden. Want het tuften neemt veel garen. Met de hand spinnen is dit bijna niet bij te houden. Daarom heb ik contact gezocht met het Textielmuseum in Tilburg. Met de vraag of er ergens machinaal te spinnen valt. Zij hebben me doorverwezen naar een DutchYarney. Tanne Giling van DutchYarney heeft deze vraag uitgezet in haar netwerk en wacht nog op reactie. Ik ben benieuwd naar de mogelijkheden. 

Eindhoven; de place to be rond de Dutch Design Week. Samen met een aantal medestudenten ben ik ook er op uit gegaan om te zien wat de trends zijn in design-land. En dan vooral, hoe kan ik deze inspiratie en informatie gebruiken voor dit project?

Op de foto zijn verschillende inspiratie beelden te zien. Foto 1 laat een wandkleed zien gemaakt van schapenwol. Verschillende lengtes van draden zijn gebruikt om zo structuur in het kleed te brengen. Dit is een project van Christien Meindertsma. In opdracht van de gemeente Rotterdam gebruikte ze voor dit project wol van schapen die grazen in openbare ruimtes in Rotterdam. Voorheen had dit wol geen bestemming en werd het vernietigd. Meindertsma zoekt bestemmingen voor dit wol in de vorm van (be)kleding. 

​

Foto 2 en 3 laten zien de techniek van vilten zien. Natuurlijke vezels kunnen gevilt worden doormiddel van zeep, water en druk. Kunststof vezels kunnen geprikt worden. Hiervoor zijn speciale naalden die weerhaakjes hebben. Hierdoor worden de vezels in elkaar gehaakt. Andere methode van vilten zijn te zien op foto 6. De samples zijn versterkt door te borduren of door hitte te gebruiken. 

​

Op foto 4 staat een stoel die de zien was in de studio van Piet Hein Eek. Deze stoel is bekleed met tapijt. Tapijten kunnen geknoopt worden met de hand of machinaal worden gemaakt met een tuftgun. In de volgende post komt dit verder aanbod. Op foto 5 is een stuk stof gespannen op een frame waar stukjes zijn getuft. Hierdoor ontstaan er patronen met lussen of met losse draden. Door de instellingen te veranderen op het tuftgun, kun je varieren in lengte van de lus. 

​

Foto 7 t/m 9 laten methoden zien om materialen natuurlijk te kleuren. Op nummer 7 zijn van boven naar beneden inkten van koffiedrap, avocadopitten en sinasappelschillen te zien. 

Op de laatste foto zijn stukken hout te zien die gebeitst zijn met een schimmel. Deze schimmel begroeit het hout en beschermt het tegen weer en wind. Het voed zich aan lijnolie. Na aanbrengen van de schimmel moet deze om de 5 jaar opnieuw gevoed worden met lijnolie. 

​

Op de Dutch Design week hebben we gezien hoe we textuur kunnen toepassen in kleden, hoe tapijten op 3D vormen gebruikt kunnen worden, hoe polyester vezels op andere manieren verstevigd kunnen worden en hoe materiaal op een natuurlijke manier gekleurd kan worden. Genoeg inspiratie om de volgende stappen van het ontwerpproces in te gaan. 

Afgelopen week stond het testen met het spinnenwiel centraal. Gerda had ervaring met spinnen en heeft ons een korte introductie gegeven. Daarna was het oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Na een week werden de draden al consistenter en kon het echte testen beginnen. Ook voor deze testen hebben we allemaal een eigen richting gekozen. Zo gaat Ellis onderzoeken wat het voorbewerken van de vulling doet met de kwaliteit van de gesponnen garen, David gaat de gesponnen draad twijnen met een ander materiaal en ik focus me op verschillende diktes van draad en wat het effect hiervan is.

Op de foto zijn van links naar rechts; dunne, dikke en middel dikke draad gesponnen en getwijnd. Tijdens het spinproces worden de vezels van de dekbeddenvulling eerst in elkaar gedraaid tot de gewenste dikte. Op een spoel wordt deze draad gewonden. Vervolgens worden twee spoelen met draad links om in elkaar gedraaid. Dit heet twijnen en hierdoor ontstaat er een draad. Het mooiste effect geven de dikke draden die stijf in elkaar gedraaid zijn. Het contrast tussen een wollige draad en een strakke draad, zoals in de eerste bol wol op de foto, is een interessante vorm.

In het midden op de foto is een stukje gaas met daarin draden geknoopt. Dit is een techniek waarmee vloerkleden worden geknoopt. Het probleem hiermee is dat de dikke draden weer uit elkaar draaien. Voor komende week ga ik onderzoeken hoe deze draden bij elkaar kunnen worden gehouden. Daarnaast staat er een test op de planning met een getwijnde draad met een dikke en een dunnen draad om het contrast hiervan op te zoeken.  

We zijn inmiddels al lekker op gang met het project. We hebben verschillende bedrijven bezocht en leuke contacten gelegd. Lees hiervoor de algemene blog op de blogpagina. Ook de materiaaltesten zijn in volle gang. Hoog tijd voor ook een update vanuit mijn kant.

De eerste week van het project hebben we gebruikt om op te starten en ons te oriënteren op de opdracht en betrokken partijen. Het doel van de opdracht is het maken van een hoogwaardig designproduct van een afvalstroom van de kringloop Goudgoed. Een afvalstroom is zijn producten waarvoor de kringloop geen bestemming heeft. Zoals te lezen is in de algemene blog zijn we de eerste week ook bij de opdrachtgever Goudgoed langs geweest. Afvalstromen die we tegenkwamen waren; matrassen, dekbedden, kussens, regenjassen en opblaas zwembaden. Deze producten we hebben we meegenomen naar ons ‘testlab’.

Nu de materialen duidelijk zijn, kunnen de testen beginnen. Mijn focus ligt op materiaal transformatie. Dit wil zeggen dat mijn doel is om een nieuw materiaal te maken waarin het oude niet meer te herkennen is. Hoe pak je zoiets aan? De eerste stap is informatie verzamelen over materiaal transformatie. De focus lag op dekbedden. De eerste vragen die dan opkomen zijn; Uit welk materiaal bestaat een dekbed?

De meeste dekbedden bestaan uit een synthetische vulling gemaakt van polyester en nylon. Deze vulling wordt omsloten door een hoes van meestal katoen. De vulling heeft een korte vezel. Het kan veel vocht en vuil opnemen en droogt daarna snel. Denk bijvoorbeeld aan voetbalshirtjes van nylon. Ook kan het op hoge temperaturen gewassen worden.

Er zijn ook dekbedden die gevuld zijn met dons. Echter zijn er bedrijven die deze dons kunnen recyclen. Daarom worden deze niet gezien als afvalstroom en worden donzen dekbedden buiten beschouwing gelaten voor dit project [1,2].

Wat kunnen we vervolgens met dit materiaal? Kun je het (veilig) smelten? Kun je het verstevigen? Kun je er papier van maken? Welke ambachten kunnen we toepassen op dit materiaal? Kun je de vulling spinnen? Kun je de gesponnen vulling vervolgens weven?

Uit deze vragen, ontstaan testen. In de afbeelding zijn de resultaten weergegeven. Op foto bij nummer 1 zijn voorbeelden van smelten te zien onder verschillende omstandigheden. Smelten kan, zowel met een strijkijzer als met een heat gun. Met een strijkijzer blijft het materiaal zacht en smelt alleen de buitenste laag. Met de heatgun smelt het volledig. Wanneer je dit vervolgens in de shredder stopt (nummer 2 ) ontstaat er een mooi granulaat wat in de spuitgietmachine gebruikt kan worden. Echter, hoe vaker het materiaal gesmolten is, hoe brosser het wordt.

Verstevigen van materiaal kan door verschillende naai technieken. Sashiko of Boro zijn technieken uit Japan die hier gebruik van maken. De vulling wordt stugger door de steken (nummer 4). Verstevigen met lijm is ook een optie maar minder gunstig. Door het te vermengen met lijm, krijg je een samengesteld materiaal wat nauwelijks valt te recyclen (nummer 5).

De vulling kan ook gesponnen worden. Hierdoor ontstaat een nieuwe draad waarvoor een wereld aan mogelijkheden opengaat voor een nieuw product (nummer 6 ).

Na overleg met de groep en de coach, is er gekozen om verder te gaan met de volgende richtingen; Versmelten van de vulling en daar granulaat van maken, Het vervormen van het foam in matrassen en het weven van de vulling. Anita gaat aan de slag met het granulaat. Niek en Sanne werken aan het vormen van foam, en David, Ellis en ik (Lydia) werken aan het spinnen van de vulling. Komende weken ben ik dus te vinden achter het spinnenwiel!

1. https://timalux.com/blogs/nieuws-timalux/wat-is-microvezel
2. https://www.dekbedovertrekkenenzo.nl/service/dekbedden-materialen/