Hi!
Welkom op mijn blog! Hier houd ik wekelijks kort bij wat ik zowel doe in dit project, leuke experimenten, bevindingen, indrukken en nog veel meer.
Marketing
Voor promotie doeleinden van de Hanze moesten er twee video's gerealiseerd worden, een korte van ongeveer 1,5 minuut en een lange van ongeveer 2,5 minuut. Deze taak heb ik op me genomen, ik heb er het materiaal voor en ik vind het ook leuk om te doen.
​
Tijdens de realisatie heb ik van iedere stap shots gemaakt. Niek en Sanne hebben me geholpen met shots van het eindmodel en een paar tussen shots. David heeft voor de lange video het interview gedaan. Ik heb ervoor gekozen een groot aantal shots te maken om het proces optimaal uit te kunnen leggen, dit kost vrij veel tijd. Omdat ons eindmodel later klaar was dan verwacht had ik maar 1 dag om de video op tijd in elkaar te knippen om te laten zien op de presentatie. Gelukkig is het gelukt de korte video op tijd af te krijgen.
​
Het in elkaar knippen van de video heb ik op premiere pro van adobe gedaan, een programma wat ik al wel eerder geopend had maar nog niet de fijne kneepjes van weet. Het programma heb ik nu beter leren kennen wat ik in de toekomst meer ga gebruiken.
​
Ik ben tevreden over het eindresultaat, uiteindelijk is het een geheel geworden.
​
​
realisatie eindmodel
Het concept is klaar, de patronen gemaakt en het materiaal is binnen. Het enige wat nu nog staat is het maken en in elkaar zetten van het eindmodel. Dit deel bestaat uit maken en doen.
​
Het was een aardige chaos maar iedereen wist wat hij moest doen en we zijn regelmatig van taken gewisseld of hebben even iets anders opgepakt. Ik heb van alles gedaan. Ik heb een tijdje getuft, en toen bleek dat er te weinig gesponnen draad was heb ik een avondje nog al het groene dekbedvulling wat ik nog had gesponnen. Het tuften met de eigen draad was erg tijdrovend. soms duurde het een halve dag om een kwart van het kussen te tuften omdat de draad continue vast kwam te zitten in het tuft gun. Ik heb ook meegeholpen met het naaien van de linten. En zo zijn er nog een aantal van dit soort klusjes die ik opgepakt heb.
​
Ik vond dit een erg leuke fase omdat er eindelijk een product tot stand kwam. Elke dag kwamen we verder, en het eindmodel was nu echt in zicht. Ik vind het fijn om werk uit te voeren en om taken te doen.
​
Tuft design
Hoe krijgt de module een mos gevoel door het tuft patroon? dat was het vraagstuk waarop ik me focuste bij het ontwerpen van het tuft patroon.
​
Allereerst heb ik een aantal moodboards gemaakt met verschillende onderwerpen. We willen het gevoel, de textuur en de kleur van mos bereiken in een iets geabstraheerde manier. Er zijn verschillende soorten mos, daarom heb ik heel wat afbeeldingen opgezocht en deze vervolgens geclusterd tot de volgende categorieën: Mos uit het bos, kleur, open, vervormd mos en duin. De duinen is geen letterlijk mos, maar wanneer je uitzoomt krijgt het wel dat gevoel van hopen, de textuur en erg fijne kleuren die goed in een interieur zouden passen.
​
Bij de moodboards heb ik vervolgens schetsen gemaakt van verschillende patronen. Door het proberen te tekenen van mos ging ik al meer nadenken hoe een mos hoop precies is opgebouwd, wat voor een kleuren het heeft en hoe ik dit in getuft wol kan overbrengen.
​
Er is niet veel tijd meer dus het design mag niet te ingewikkeld worden zodat we niet in tijdsnood komen. Wat me opvalt is dat er veel bruin door het mos zit, maar dit alleen op de onderste laag zit en dat het groen daarboven op zit. Hierdoor kreeg ik het idee om eerst met bruin op een korte stand te tuften en vervolgens met groen ertussendoor op de langere stand te tuften. Op deze manier kunnen we wanneer de testresultaten er goed uit zien een natuurlijke krijgen.
​
Dit was een haalbaar en interessant idee, maar helaas is het tuft gun wat op verschillende lengtes gezet kan worden niet op tijd aangekomen. Uiteindelijk wordt het eindontwerp een kleur, er worden wel twee soorten groen gebruikt om de kleur iets meer dimensie te geven en natuurlijker te laten overkomen.
Gericht naar het concept gaan
Het doel van ons product is het gevoel van je waden in de natuur met materialen die totaal niet natuurlijk zijn, maar wat kan er nog meer in dit stukje binnen natuur? Het is de ideale plek voor een goed gesprek. Je zit niet maar lounched. Het is een stukje wat los staat van andere meubels in huis. In de jaren 70 waren de conversation pits populair, dit is een bank of kuil met kussens waar groepen mensen kunnen comfortabel kunnen praten. Onze doelgroep, de hogere middenklassen millenials uit de randstad gaat een goed gesprek niet uit de weg. Wij hebben daarom de link gemaakt naar een conversation pit.
​
De eisen die we als groep vastgesteld hebben is dat het interieurstuk zich op de muur en vloer bevindt, dat de modules modulair moeten zijn en het ontwerp het gevoel van mos heuvels moet geven. Uiteindelijk is ons oog gevallen op een schaalmodel van Niek, een groot kussen waar je op kan zitten en liggen.
​
Ik en David hebben nog onderzoek gedaan of er misschien nog een element toegevoegd kan worden zodat het zitten comfortabeler wordt en zodat je niet afhankelijk bent van een muur om rechtop te zitten. Eerst heb ik onderzocht of een zigzag frame mogelijk was waarop je op meerdere manieren kan zitten en leunen. Later heeft David nog een model gemaakt met plaatmateriaal waardoor je een organische vorm kreeg wat meer aansluit op de vorm van een mos hoop dan het hoekige model wat ik eerst ontworpen had.
​
Door het gebrek aan tijd zijn we niet verder gegaan met deze module maar hebben we ons meer gericht op het kussen.
​
Eerste oriëntatie, richting een concept
De twee lijnen waren te veel en de tijd begon ons in te halen. Het was tijd om een keuze te gaan maken tussen of het tuften van het materiaal of een van de drie richtingen van het foam. Uiteindelijk is de keuze gevallen voor het tuften van zelfgesponnen materiaal. Dit was even schakelen maar nu moest er hard gewerkt worden om tot een duidelijk concept te komen.
​
Om te beginnen hebben we als groep de magazines erbij gepakt en op ouderwetse manier een collage gemaakt met het thema wat geeft je een natuurlijk gevoel. Uit deze collage hebben we kernwoorden gehaald waarmee we weer zijn gaan schetsen.
​
In een creatieve sessie zijn we nog meer colleges gaan maken hoe natuur al in tapijten wordt toegepast. Met deze extra inspiraties hebben we nog meer schetsen gemaakt. De richting die me aantrok was het samenvoegen van een zitelement met tapijt. Hierbij had ik het idee een comfortabele strandstoel te maken, een strandstoel geeft al meer het idee van buiten omdat je hem in die situatie gebruikt en het geeft ook de mogelijk een groot stuk tapijt te gebruiken wat gespannen kan worden tussen het hout. Het tapijt kan een natuurlijke look hebben of voelen zoals mos zodat je je nog meer in de natuur waad.
​
Om ons meer te richten tot een concept hebben we de eisen specifieker gemaakt. Het ging hierbij meer om het zijn in de natuur door middel van mos hopen. Hiervoor heb ik schetsen gemaakt en vormen gemodelleerd waarop gelounched kan worden maar waarbij het ook voelt alsof je door mos omgeven bent. De focus lag dus op bolle vormen met een inkeping om in te zitten.
​
Mock-ups maken met foam
Uiteindelijk zit er het meeste potentie in het tuften van de garen. En werd er besloten verder minder energie te steken in het weven en breien van de garen. Ik vond het lastig wat ik verder moest betekenen in het onderzoek naar tuften dus het voelde alsof ik een beetje op een doodlopend pad terecht kwam. Hierom heb ik samen met de groep besloten dat ik de garen even links laat liggen en me voor nu focus op de andere lijn die er loopt namelijk het foam.
​
Om het productieproces minder intensief te maken proberen we vooral te werken met een geheel matras. Om snel met ideeën te komen hebben we kleine schaalmodellen van een matras gemaakt op schaal 1:8. Het gevoel wat ik probeerde toe te voegen in mijn modellen was een iets vrolijker en vriendelijker gevoel. Dit probeerde ik te bereiken door bolle vormen te creëren en wat grotere overdreven plooien te maken. Een ronde wat bolle opgezette vorm voelt uitnodigend en geeft een speelse indruk.
​
Uit deze mock-ups hebben we er vier gekozen waar we verder mee zijn gegaan. Van deze modelletjes kreeg ik inspiratie die ik heb geuit in schetsen. Deze schetsen waren nog erg oriënterend. Om mijn visie nog meer tot leven te wekken heb ik ook enkele cad modelletjes gemaakt, deze zijn vergelijkbaar aan een mock-up.
​
De ideeën waren goed maar er ontstond wel een probleem bij het opschalen. Door de pocketveren in een matras is het erg lastig het matras te buigen, dit lukt maar een of twee keer. Dit gooit roet in het eten van de eerder bedachte concepten. Dus zijn we weer terug gegaan naar het maken van mock-ups en schetsen. In deze mock-ups heb ik ontdekt of het mogelijk is een element toe te voegen warin het matras verwerkt wordt en waar het ook nog mogelijk is het matras uit elkaar te vouwen, zodat het gebruikt kan worden als een “slaapbank”.
​
Om meer mogelijkheden voor onszelf te creëren hebben we besloten niet meer voor het gehele matras te gaan, dit blijft nog wel een lijn maar we voegen twee opties toe. De eerste optie is het granuleren van het foam, maar hier houd ik me verder niet mee bezig, de tweede optie is het verlijmen en versnijden van het foam. Het verlijmen en snijden in een stuk heeft als voordelen dat je meerdere soorten foam kan gebruiken en je kan heel vrij en organisch werken omdat je de vorm als het ware kan beeldhouwen uit het foam. De togo ontworpen door Michel Ducaroy is hiervoor de grote inspiratie. In mijn schetsen heb ik een eerste vertaalslag gemaakt naar organische vormen.
Onderzoek naar de verdere toepassing van het halffabricaat polyester draad
Nu we hebben bewezen dat het mogelijk is om draad te spinnen met polyester en meer onderzoek gedaan hebben op welke manier dit kan is het tijd om een stap verder te gaan. Met een draad kan je weer heel veel maken, een goed start punt en opties genoeg.
​
Een van de eerste ideeën die me te binnen schoot is breien. Het breien met deze draad was gemakkelijk, verder geen obstakels waar ik tegenaan liep. Het lapje is niet zacht en ook merkte ik dat door de inconsistentie van de draad het lapje niet heel net oogde. Ik wil nog meer onderzoek doen naar het opschalen van breien want het effect is wel interessant en ik zie er wel potentie in.
​
Nog een ouderwetse ambacht is weven. Met een plankje met twee rijen met spijkers heb ik een klein stukje geweven. Ik heb verschillende weeftechnieken toegepast. Allereerst een effen weeftechniek, dit is de meest standaard techniek waarbij je steeds een eronder een erboven weeft. De tweede weeftechniek heet de keperweeftechniek, hierbij ga je steeds twee eronder twee erboven. Als laatste heb ik de satijnverbinding toegepast waarbij je steeds over vijf draden gaat en een eronder.
​
Het effen weefpatroon kwam het mooiste eruit. Een satijnverbinding werd te losjes omdat de draden vrij dik zijn, deze techniek werkt beter bij dunnere draden. Het effect van het effen weefpatroon gaf een stug lapje met een textuur wat te vergelijken valt met jutte. Ik ben enthousiast over dit resultaat, wellicht kan dit als bekleding dienen voor een meubelstuk, de andere lijn in het project is hier namelijk mee bezig. Het nadeel is alleen wel dat stof voor bekleding slijtagebestendig moet zijn en daar ben ik niet zeker van bij deze stof. Het is misschien ook wel erg ambitieus voor dit project om zo veel garen te moeten spinnen voor zo een grote oppervlakte. Het weven kan wellicht wel met een weefmachine, dus daar zit het probleem niet.
​
Nog een mogelijke weg is het tuften van de garen. Om dit te testen heeft Lydia geregeld dat we een korte cursus tuften bij Minerva kunnen volgen. Dit onderdeel ligt vooral bij Lydia maar ik zal er wel kort wat over zeggen. Van tevoren waren we bang dat de draad te veel uit zou pluizen, waardoor het product niet intensief gebruikt kan worden. Maar na het testen met het tuft gun bleek dit enorm mee te vallen. Ikzelf heb ook een stukje met onze eigen draad getuft. Al om al een erg veelbelovend resultaat!
​
Informatie vergaren
Om tot een goed eindproduct te komen is het noodzakelijk zo veel mogelijk informatie te vergaren. Hiervoor zijn meerdere mogelijkheden. Deze weken hebben we hier veel aandacht aan besteed, en ik heb ook mijn bijdrage geleverd.
​
Zo heb ik een co-creatie sessie georganiseerd en geleid. Hier is ook een blogstuk over geschreven dus lees dat vooral even door. Voor nu ga ik even verder over mijn inzichten en gedachten. Dit was de eerste keer dat ik een co-creatie sessie leidde en dat voelde nog een beetje onwennig. Ik spreek niet vaak voor groepen en ik ben ook niet gewend om de leiding en verantwoordelijk in handen te hebben. Dit was dus de ultieme kans om te leren hoe het is om deze rollen aan te nemen. Uit de sessie hebben we geleerd wat centraal staat bij goudgoed. Vooral het sociale aspect en de duurzaamheid kwamen boven water.
​
Voor ons project zijn bedrijfsbezoeken ook erg belangrijk voor het vergaren van informatie. Er zijn al vele bezoekjes geweest, ik zal ze allemaal even kort bij langs gaan.
​
Meeloop middag goudgoed: De meeloopmiddag gaf geen directe informatie over het project maar het gaf wel een kans echt de sfeer te proeven van de kringloop. Wat voor een mensen werken er, hoe ziet het werk eruit en ook een kans om meer vragen te stellen.
​
Ecoras: Ecoras is een erg divers bedrijf. Ze doen van alles op het gebied van duurzaamheid. Dit was een kans om ons materiaal te laten zien. Ecoras regeerde erg positief op wat we hadden. Verder kunnen ze voor ons niet veel betekenen, maar zelf vond ik het interessant om te weten hoe er op een industriële opgeschaalde manier wordt gewerkt met duurzame productie en nieuwe innovaties.
​
Vanhulley: Dit is een bedrijf wat op een prachtige manier producten maakt. Vanhulley upcycled veel textiel dus voor ons een kans hiervan te leren en wie weet een handige connectie voor het maken van het prototype.
​
Lectoraat circulair plastic: Een erg nuttig bezoek omdat we meer geleerd hebben over polyester en het recyclen van plastics. Hoe wordt polyester op moleculair gebied weer teruggebracht tot zijn orginele lange ketens. Op dit moment wordt dit nog niet op grote schaal gedaan maar het bied wel mogelijkheden voor de toekomst. En het scheidingsproces van de verschillende soorten plastics. Hoe simpele technieken gebruikt worden zoals het toevoegen van water waardoor sommige soorten gaan drijven en een computer die herkent wat het precieze soort plastic is. Ik vond dit een van de interessantste bedrijfsbezoeken.
​
Textiel museum Tilburg: Samen met Lydia en David zijn we een dag naar het textielmuseum geweest. Dit museum is natuurlijk ideaal om te leren over textiel en inspiratie op te doen. Wat me het meest is bij gebleven is de ruimte met alle industriële machines die nu in gebruik zijn. Onze studie heet dan wel industrieel product ontwerpen maar met industriële machines zien we tijdens de studie niet veel, we leren erover in boekjes. Alle kleurrijke patronen die tevoorschijn kwamen uit deze machines, het had iets magisch.
​
Gericht materiaal onderzoek naar het spinnen van dekbedvulling
De eerste stap in ons onderzoek was natuurlijk in het bezit komen van een spinnenwiel. Nu kon ik me nog van vroeger herinneren dat mijn moeder er ooit een had. Dus na wat speuren op zolder was hij gevonden. Na een kleine reparatie werkte hij perfect en was het nu tijd om te leren spinnen. Deze ambacht lijkt gemakkelijk maar het duurde bij ons alle drie even voor we het onder de knie hadden. Maar na een aantal uurtjes was het eerste bolletje een feit.
​
En nu meer onderzoek doen. Ik heb vooral gekeken hoe het polyester gemanipuleerd kan worden voordat het gesponnen wordt. Wol wordt normaal gekamd voor het spinnen, dit noem je kaarden. Dus ik heb getest of dit voor polyester ook een positief effect heeft. Het Kammen lukte alleen niet goed, De vezels zijn kort en willen niet recht gaan liggen. Tijdens het spinnen van het gekaarde polyester merkte ik dan ook niet veel verschil.
​
Bij het tweede onderzoekje heb ik het polyester in stroken geknipt om te ontdekken of er op deze manier sneller gesponnen kan worden. Ik merkte dat door het knippen van de stroken de vezels nog korter werden en het eigenlijk alleen maar lastiger werd om te spinnen.
​
Deze onderzoekjes hebben tot conclusie dat het bewerken van het polyester voor het spinnen niet nodig is om tot een beter resultaat te komen.
Materiaal onderzoek
Deze fase van het ontwerpproces staat in het teken van spelen met materiaal. Verschillende materialen vastpakken en kijken wat het met je doet en wat je ermee kan. Erg experimenteel en leuk!
​
Eerst heb ik alle spullen die we verzameld hebben bij goudgoed gefotografeerd en vervolgens ben ik gaan beginnen met experimenteren. Helaas bleek de inbreng van regenjassen niet groot maar in plaats daarvan waren er wel meerdere zwembaden. Het materiaal van deze zwembaden is PVC ook een erg schadelijke stof die te lang in de wereld blijft. Echt een probleem, dus kijken wat we hiermee kunnen.
​
Het zwembad is erg flexibel dit betekend dat er een weekmaker door het PVC gemengd zit. Het zou onverstandig zijn dit materiaal te verwarmen omdat er een grote kans is dat er giftige dampen vrijkomen. Een echte transformatie door omsmelten is dus niet mogelijk maar gelukkig zijn er nog genoeg andere opties. Zo heb ik delen in stukken geknipt en aan elkaar genaaid, het zwembad in stroken geknipt en hiermee gebreid, geweeft en gevlochten.
​
Een van de afvalproducten die er voor ons als groep ook uit sprong waren de dekbedden. Ik heb hier ook een aantal onderzoekjes naar gedaan. Zo heb ik geprobeerd de dekbedvulling te vilten met zeep en bubbeltjesplastic. Ik had al niet veel vertrouwen omdat polyester geen schubben heeft zoals wol. Het werd wel een beetje een geheel omdat alle vezels als het ware in de knoop raken maar je trekt het zo weer uit elkaar, het wordt geen geheel. Het tijk van het dekbed is van katoen. Ik wilde gaan experimenteren of je deze stof kan transformeren. Met onder andere rode uienschillen, kurkuma en rode biet heb ik getest. Vooral kurkuma geeft een kleur die erg goed pakt. Het katoen was goed geel.
​
Na ongeveer anderhalve week hebben we al onze experimentjes verzamelt en op tafel gegooid. Na de coaching sessie zijn er drie richtingen uit gekomen die het meest interessant zijn en waar het meeste potentie in zit. De richtingen zijn: granulaat van dekbedvulling, het spinnen van dekbedvulling en foam. Ik ga samen met David en Lydia door met het spinnen.
Oriëntatie
We zijn van start! De pre-graduation is begonnen. Uiteraard hoort hier uitgebreid kennis maken met het team bij. Om goed te beginnen en de afspraken duidelijk te maken is er gezamenlijk een samenwerkingsovereenkomst opgesteld. Ook de mail en agenda zijn aangemaakt.
​
Deze week was er de tijd om de opdracht beter te leren kennen. Het is aan ons de taak om een hoogwaardig duurzaam product te ontwerpen met een van de reststromen van goudgoed, met vooral de focus op textiel.
​
Om meer te weten te komen over de reststromen van goudgoed en goudgoed zelf zijn we gelijk deze week op bezoek gegaan. Het is interessant een keer een kijkje achter de schermen te nemen bij een kringloopwinkel, ik verbaasde me erover hoe veel werk er nog zit in al het controleren van alle producten voordat ze in de winkel komen. We zijn natuurlijk de containers in gedoken op zoek naar spullen met mogelijke materialen waar we iets mee kunnen gaan maken.
Uit vragen die we gesteld hebben bleek dat er niks gedaan kan worden met regenjassen. Deze zijn vaak in te slechte kwaliteit om te verkopen. Ik vind dit een interessante stof en ga hier volgende week mee door.
​